Page 3 - BİOMEDYA SAYI 01
P. 3

www.biomedya.com

















                                                                                      En Güçlü Patlayıcı























                                                                                                                         Kimya, en yararlı ve
                                                                                                                         aynı zamanda da en
                                                                                                                         tehlikeli buluşların
                                                                                                                         yapılabildiği bilim
                                                                                                                         dalı.










        Kimya, en yararlı ve aynı zamanda               1863’te keşfedilen TNT (trinitrotoluene) ise
        da en tehlikeli buluşların                      konsantrenitro grupları içermesi sayesinde
        yapılabildiği bilim dalı.                       nitrogliserine oranla daha güçlü bir patlayıcı. Askeri
        Patlayıcılar, bunların en tehlikelileri         amaçlarla kullanılan en güçlü patlayıcılardan biriyse,
        arasında. En etkili patlayıcılardan             HMX (High Meltinge Xplosive).
        biriyse, 1847’de İtalyan kimyacı
        Ascanio Sobrero’nun bulduğu                     Bu patlayıcı molekül, karbon ve azotatomlarından
        nitrogliserindir.                               oluşan sekiz atomlu zincire dört nitro grubunun
                                                        bağlanmasıyla oluşturuluyor. Temelde, bu türden bir

        Nitrogliserin, taş ocaklarında, yol açma gibi inşaat   patlayıcının yüksek gücü, bir moleküle çok sayıda
        işlerinde çok yararlı oldu. Ancak, bu patlayıcının   bileşeni sıkıştırabilmeye dayanıyor.
        taşınması ve saklanması çok tehlikeliydi; küçük bir
        sarsıntıda patlayabiliyordu.                    California Üniversitesi’ndeki kimyacıların yeni
                                                        yaptıkları patlayıcıysa, nükleer patlayıcılardan
        İsveçli bilim adamı Alfred Nobel, çok tehlikeli bir   sonra en güçlü patlayıcı olma ünvanını kazandı.
        madde olan nitrogliserini bir takım silikatlarla   “Octanitrocubane” olarak adlandırılan bu patlayıcı,
        karıştırarak güvenli, katı bir patlayıcı yaptı: dinamit.  nitrogliserin gibi karbonca zengin. Ayrıca, yanmayı
        Nobel, bu buluşu inşaat işlerinde kullanılması için   sağlayan oksitleyicileri çeriyor. Nitrogliserinden
        yapmıştı. Ancak, Nobel’e barış ödülü kazandıran bu   farkıysa, nitro gruplarının halka biçiminde değil,
        buluşun askeri ya da terörist amaçlarla kullanılmasıda   karbon atomlarından oluşmuş bir küpün köşelerine
        kaçınılmazdı. Nitekim, 1886’da bir ralli sırasında   bağlanması.
        kalabalığa fırlatılan dinamit altı kişinin ölmesine,
        onlarca kişinin yaralanmasına yol açtı.
                                                        ”Cubane” olarak adlandırılan karbon küpün bulunuşu
                                                        1964’e kadar gidiyor. Bunun güçlü bir patlayıcı
        Nobel’den bu yana, benzer çalışmalarla çok daha
        güçlü patlayıcılar yapıldı. İlk patlayıcı olan barut, 9.   yapımında kullanılabileceği de 1980’lerden bu yana
        Yüzyılda Çin’de kullanılıyordu. Barut, bir tür karbon,   düşünülüyordu. Ancak, bu karbon kübün kenarlarına
        kükürt ve yanmayı sağlamak için oksijence zengin bir   nitro gruplarını bağlamaktaki güçlük, bu güne kadar
        maddeden oluşuyor.                              böyle bir patlayıcının yapılabilmesine engel oluyordu.
                                                        Bu yeni patlayıcının gücü, HMX’ten yaklaşık%25 daha
        Nitrogliserin de yine oksijen ve karbonca zengin   fazla.
        bir madde. Burada yanmayı sağlayan bileşen “nitro
        grubu” olarak adlandırılıyor.                   Kaynak: Nature, Science
   1   2   3   4   5   6   7   8