Biomedya - Biyoteknoloji & Yaşam Bilimleri

Bilgisayarlı metin analizleriyle yapılan çalışmalarda; denemeler, sohbetler ve sosyal medya paylaşımları incelendi. Sonuçlara göre kişilik işlevselliği daha düşük olan bireylerin “ben” merkezli, aciliyet içeren ifadeleri (“yapmam lazım”, “hemen gerekiyor”) daha sık kullandığı, geçmiş zamana ve tekrar eden düşüncelere daha fazla yer verdiği görüldü. Ayrıca bu kişilerin olumsuz duygulara, özellikle öfke içeren kelimelere daha çok başvurduğu tespit edildi.

Araştırmalar, bu bireylerin “biz”, “aile”, “sevgi” gibi bağ kurmaya yönelik sözcükleri daha az kullandığını da gösteriyor. Bu durum, duygusal mesafe, ilişkilerde zorlanma ve sosyal kopukluk ihtimaline işaret ediyor. Dil, burada yalnızca bir ifade aracı değil, aynı zamanda ilişkisel sorunların da yansıması olarak öne çıkıyor.

Çevrim içi platformlarda yapılan analizlerde ise kişilik bozukluğu tanısı olan ya da kendine zarar verme davranışı gösteren kişilerin dili daha da dikkat çekici hale geliyor. Bu gruplarda “yapamam”, “asla”, “hep” gibi mutlak ve olumsuz ifadeler, küfür, öfke ve üzüntü kelimeleri belirgin şekilde artıyor. Aynı zamanda başkalarına yapılan göndermelerin azalması, içe kapanma ve yalnızlaşma eğilimini ortaya koyuyor.

Uzmanlar, bu bulguların tek başına tanı koymak için kullanılmaması gerektiğini vurguluyor. Ancak dilde zaman içinde ortaya çıkan tutarlı değişimler; yoğun benmerkezcilik, düşmanca ton, keskin yargılar ve sosyal referansların azalması gibi işaretler, kişinin duygusal düzenleme, benlik algısı veya ilişkilerle ilgili ciddi zorlanmalar yaşadığını gösterebiliyor. Dil, sorunlar açıkça dile getirilmeden çok önce, iç dünyaya açılan sessiz bir pencere işlevi görüyor.

Kaynaklar:

https://www.sciencealert.com/

https://x.com/ShiningScience