Çevre ve Teknoloji
Dönüştürülen Mantarlar Plastiği Yerinden Edebilir
Bilim insanları, geri dönüştürülmesi çok zor olması nedeniyle çevre için büyük tehditler oluşturan plastikleri ortadan kaldırmak için araştırmalarına hız kesmeden devam ediyor Sciences Advences üzerinden yayımlanan bir araştırma ise bu malzemenin yerine oldukça ilginç bir şeyin geçebileceğini ortaya koyuyor; mantarlar.
Dünyada binlerce türü bulunan mantarlar, birçok ilginç özelliğe sahip olabiliyorlar. Araştırmacıların incelediği Fomes fomentarius’un (Kav mantarı olarak da biliniyor) da elektronik, spor malzemeleri, araçlar ve daha birçok üründe kullanılan plastiğin yerini alabileceği ifade ediliyor.
Mantardan yapılmış kulaklıklar ve araçlar mı geliyor?
Bilim insanları, araştırmanın odak noktası olan bu Fomes fomentarius’un yumuşak ve süngerimsiden sert ve odunumsuya kadar birçok farklı özelliğe sahip çeşitli malzemeler üretmede kullanılabileceğini aktardı. Mantarın mimarisini inceleyerek onun sürdürülebilir hedeflerimizin bir parçası hâline geçmesinin yolunu açmayı umduklarını da eklediler.
Doğada bir ağaç gövdesinden fırlayan bir at toynağı gibi görünen bu mantar, insanlar tarafından ateş yapmak için zaten binlerce yıldır kullanılıyor. Ancak bilim insanları, türün her biri farklı özelliklere sahip, benzersiz bir üç katmanıyla gelecekte hafif ve yüksek performanslı bir malzeme sınıfının oluşturulabileceğini söylüyor.
Araştırmacılardan Pezhman Mohammadi’ye göre Fomes fomentarius’un darbeye dayanıklı parçaları üretmede kullanılabilecek çok sert bir dış kabuğu var. Ayrıca deriyi taklit edebilecek dokunduğunuzda güzel hissettiren bir yumuşak orta katman ve ahşaba benzeyen son bir katman da bu türde mevcut. Ekip, her katmanı incelemek ve potansiyel kullanım alanlarını anlamak için gelişmiş görüntüleme tekniklerini kullandı.
Tabii ki mantarların plastiğin yerini alması için hâlen çok zamana ihtiyaç var. Yine de bu tarz bir şey gerçek olursa biyolojik olarak parçalanabilir mantarlardan yapılan malzemeler, çevre için büyük katkılar sağlayabilme potansiyeline sahip.
Makale: www.science.org
