Biomedya - Biyoteknoloji & Yaşam Bilimleri

NASA, Voyager 2'nin kalan beş cihazından birini kapatmaya karar verdi; bu da uzay sondalarının tarihi görevlerinin sonuna yaklaşıyor olabileceğinin bir başka işareti. 1 Ekim'de yapılan duyuruda ajans, mühendislerin değerli ve eşsiz veriler toplamaya devam etmek için mümkün olduğunca uzun süre beklediklerini, ancak nihayetinde Voyager 2'nin kalan güç kaynaklarını korumak için uzay aracının plazma bilim aletini kapatmayı seçtiklerini açıkladı.

Voyager 1 ve 2 sondaları uzayın derinliklerine insan yapımı diğer tüm nesnelerden daha fazla seyahat etmek üzere tasarlanmıştır; ancak sistemlerini çalışır durumda tutmak için bu göreve uygun bir güç kaynağı gerekmektedir. Bunu yapmak için her iki uzay aracı da çürüyen plütonyum-238 ile beslenen üç radyoizotop termoelektrik jeneratörüne (RTG) güvenmektedir. Bu, Voyager 1 ve 2'ye 1977'de fırlatıldıklarında 30 voltta yaklaşık 470 W sağlamış olsa da, plütonyumun 87.

74 yıllık yarı ömrü, her yıl güçlerinin kabaca yüzde 0,79'unu kaybettikleri anlamına geliyor. 47 yılı aşkın bir süre sonra, bu ikili şu anda orijinal güçlerinin tahminen üçte ikisiyle çalışıyor. Güneş'in parçacık emisyonlarını incelemek için tasarlanan plazma bilim aracı, dört fincan benzeri alete dayanıyor. Üç fincan heliosferin içindeyken güneş rüzgârını kaydetmek için Güneş'e doğru yönlendirilirken, dördüncüsü çeşitli gezegensel manyetosferler, heliosfer ve yıldızlararası uzay hakkında bilgi yakalamak için diğerlerine dik açıyla yerleştirilmiştir.

NASA, Voyager 2'nin 2018'de heliosferden çıktığı anı belirlemek için kritik olsa da, o zamandan beri kullanışlılığının önemli ölçüde azaldığını açıkladı. Kapanma noktasında, plazma bilimi aracı, Voyager'ın yavaş, 360 derecelik dönüşü onu Güneş'e doğru yönlendirirken, yalnızca her üç ayda bir özellikle yararlı veriler sundu.

Bu kaçınılmazlık nedeniyle NASA, plazma bilim aracını kapatarak Voyager 2'deki operasyonları azaltmanın zamanının geldiğine karar verdi. Ancak bunu yapmak, Dünya'daki bir bilgisayar programından çıkmaktan çok daha uzun sürdü. Ana gezegeninden 12,9 milyar mil uzakta, Güneş'in ekliptiğinin yaklaşık 48 derece güneyinde bulunan NASA'nın 26 Eylül'de gönderdiği “kapatma” sinyalinin Voyager 2'ye ulaşması 19 saat, onay sinyalinin geri dönmesi ise yine 19 saat sürdü.

Bu, mühendislerin Voyager sondalarındaki ekipmanın fişini ilk kez çekişi değil. NASA, 1980'lerde güneş sisteminin gaz devlerine yönelik ilk görev araştırmalarını tamamladıktan sonra, yıldızlararası uzayda her iki sonda için de yararlı olmayan çok sayıda aleti kapattı. Her iki uzay aracında da, birkaç ısıtıcı da dahil olmak üzere, gerekli olmayan tüm araçlar şu anda çevrimdışı durumdadır. Voyager 1'in kendi plazma bilimi aracı da 1980'de çalışmayı durdurdu, ancak mühendisler güç tasarrufuna başlamak için onu ancak 2007'de kapattılar.

Son zamanlarda yaşanan bazı kıl payı kazalara rağmen, her iki Voyager uzay sondası da uzayın derinliklerine, var olan diğer insan yapımı nesnelerden daha fazla seyahat ederek her gün tarih yazmaya devam ediyor. Herhangi bir ölümcül sorun yaşanmaması halinde Voyager 1 ve 2'nin 2030'lu yıllara kadar en az bir çalışan araçtan veri aktarmaya devam etmesi mümkündür. Bu çok uzak bir ihtimal olsa da, NASA mühendisleri bu olasılığı arttırmak için ellerinden geleni yapıyorlar.

Kaynak: Popsci.com